Ik heb hier tussendoor wel eens wat genoemd over mijn gezondheid die niet echt top is, maar ben daar nooit verder op in gegaan. Eerlijk gezegd twijfel ik nog steeds of ik dat wel wil.
De reden dat ik er voor gekozen heb om dat toch te doen is dat ik denk dat anderen wat kunnen hebben aan mijn verhaal. Vandaag vertel ik jullie over "het begin" en de diagnose, in deel 2 zal ik wat meer vertellen over mijn ervaringen.
Het begon met slaapproblemen. Ik was altijd al een slechte slaper maar een paar jaar geleden werd dit erger, ik ging steeds slechter slapen en op een gegeven moment sliep ik nog maar 2 uur per nacht. Soms sliep ik helemaal niet.
Door de slaapproblemen (insomnia) werd ik duf overdag, mijn hoofd was een grote chaos en ik deed alles op de automatische piloot. Na een tijd zo slecht slapen werd ik er ook heel somber van.
Met school ging het inmiddels ook niet meer zo lekker, door de oververmoeidheid was mijn creativiteit bijna helemaal verdwenen (niet zo handig als je op een kunstacademie zit).
Ik besloot om naar de huisarts te gaan, blijkbaar ging er een nogal grote alarmbel bij haar rinkelen want ik werd meteen doorgestuurd naar de GGZ.
Bij de GGZ kreeg ik therapie en medicijnen omdat ik depressief was. Omdat ik behoorlijk zware medicijnen slikte was het protocol dat je na een bepaalde tijd medicijngebruik bloed laat prikken ter controle. Alles in mijn bloed was prima, behalve vitamine B12.
Mijn B12 waarde was veel te laag, deze moet minimaal 150 pmol/L zijn en bij mij was de waarde maar 75 pmol/L. Ik werd doorgestuurd naar een internist voor verder onderzoek.
Uit de onderzoeken kwam dat ik vitamine B12 deficiëntie heb, dat wil zeggen dat ik deze stof niet zelf uit voeding op kan nemen.
Vitamine B12 deficiëntie wordt behandeld met injecties, via injecties in een spier kan ik deze stof wel opnemen. Opvallen was dat mijn depressie verdween toen ik een paar injecties had gehad! Depressie is een van de symptomen van een ernstig B12 tekort en dit was bij mij dus ook het geval.
Achteraf een beetje jammer van de bijna 2 jaar therapie en antidepressiva slikken, maargoed ;) inmiddels heb ik me daar wel bij neergelegd.
Naast de depressie had ik nog een aantal andere klachten die eigenlijk steeds erger werden, ondanks therapie en B12 injecties. De internist vertelde me dat deze klachten bij een ernstig B12tekort horen en dat het lang kan duren voor alle klachten weg zijn, ik moest het een half jaartje aankijken.
De klachten bleven verergeren en het kon niet meer door een B12 tekort komen, opnieuw ging ik naar de huisarts.
Ik werd doorverwezen naar allerlei artsen, er kwam niets uit alle onderzoeken en niemand wist wat er mis was, een half jaar lang liep ik van dokter naar dokter zonder resultaat.
Vervolgens kwam ik bij een reumatoloog, de reumatoloog deed allerlei testen, onderzoeken en liet opnieuw bloedprikken. Ik was er inmiddels van overtuigd dat ook dit niks op zou leveren maar tot mijn verbazing kreeg ik een diagnose: fibromyalgie. Ook wel "weke delen reuma" genoemd, het betekend "pijn in spieren en bindweefsel".
Ik was vooral heel erg opgelucht toen ik dit hoorde, eindelijk wist ik was er mis was!
Toch vertel ik niet snel dat ik fibromyalgie heb. Goede vrienden en familie weten het natuurlijk wel, maar als ik iemand leer kennen vertel ik het niet zo snel. Dit komt vooral omdat ik nooit weet hoe mensen erop reageren, ik heb al vaak meegemaakt dat mensen me opeens heel zielig gaan vinden en denken dat ik niks kan, en reacties gehad van mensen die zeggen dat het niks voor stelt en dat ik gewoon meer moet doen.
Door pijn en vermoeidheid heb ik veel minder energie, en nu het kouder wordt heb ik daar meer last van. En nu ik mijn opleiding weer opgepakt heb gaat daar veel energie in zitten, daarom kan ik niet elke dag studeren en bloggen.
Sorry voor het lange verhaal, ik heb het al behoorlijk ingekort want het was bijna twee keer zo lang.
2 jaar dokteren samenvatten in één artikel valt niet mee, ik hoop dat jullie het interessant vonden om te lezen. In deel 2 zal ik wat meer vertellen over wat fibromyalgie is en wat het voor mij betekend in het dagelijks leven.
Als jullie meer willen weten over een B12 tekort, en een B12 tekort in relatie met voeding laat het me weten, dan schrijf ik hier een artikel over!
0 comments:
Post a Comment